“Waar zullen we gaan zitten?” vraag ik aan Jan Heinecke, ruim 26 jaar eigenaar van stripwinkel De Fantast. “Eh…”, we kijken om ons heen en constateren al snel dat dit niet lukt in de winkel die uit zijn voegen barst van de strips. Ook collectors items zoals kaarten, miniatuur stripfiguren en (bord) spellen nemen veel ruimte in beslag. Dan maar staand voor en achter de toonbank, waar we gedurende het interview af en toe plaatsmaken voor een tevreden klant die zijn/haar ‘buit’ wil afrekenen.

De Fantast is niet alleen een begrip in Kampen, ook stripliefhebbers uit de regio en zelfs uit de rest van Nederland weten de winkel goed te vinden. Jans liefde voor de strip ontstond al op jonge leeftijd: “Thuis lazen we met het hele gezin de Donald Duck. Hierna kwam de Eppo. Daar stonden meer én spannender strips in. Als we op kampeervakantie gingen ‘verdienden’ mijn broer, zus en ik strips door vervelende klusjes, zoals de afwas doen. We kochten dan bijvoorbeeld de Suske en Wiske. Als die uit was, ruilde ik het voor een ander stripboek, zoals bijvoorbeeld de pilotenstrip Tanguy & Laverdure. Dit vond ik zo’n spannende strip dat ik na afloop van een van de vakanties op zoek ging naar meer van deze strips. Deze serie was de basis van mijn verzameling.

Winkel voor de leuk
Na militaire dienst, waar Jan als gewondenverzorger ingezet werd, had hij 101 verschillende baantjes. Een ervan was het werken in een stripwinkel in Zwolle waar hij zich volledig kon uitleven. Jan: “Helaas stopte de eigenaar er in 1993 mee. Dat was het moment om voor mezelf te beginnen. Ons eerste pand bevond zich aan de Burgwalstraat 16. De verzelfstandiging vond ik vooral door mijn ervaring in de winkel in Zwolle verrassend gemakkelijk gaan. Ik kende mijn weg in de wereld van de strip en had veel contacten. Mijn intrinsieke motivatie was zo sterk dat ik geen moment dacht dat mijn winkel een fiasco zou worden. En dat bleek: vanaf dag één was en bleef het druk! Dat kan ook niet anders, want eigenlijk is De Fantast gewoon een winkel voor de leuk. Mijn klanten zijn of worden hier altijd vrolijk!”

Favoriet
“De Bron en de Sonde vind ik heel goed. Niet alleen de verhaallijn, juist de fantastische tekeningen van Bourgeon maken de strip bijzonder goed. Het zijn de tekeningen die een strip goed maken. Meer nog dan het verhaal. Een strip is een visueel medium. Een redelijk verhaal met goede tekeningen vind ik geweldig en bij een goed verhaal met slechte tekeningen begin ik me toch te ergeren. Alles wat Enki Bilal maakt, vind ik schitterend. Eigenlijk is mijn smaak heel breed.”

Collector items
Uiteraard ben ik benieuwd naar unieke, oude en/of bijzondere exemplaren in Jans aanbod van meer dan 30.000 strips. Om deze te laten zien, hoeft hij geen stap te verzetten. Onder de toonbank ligt een aardig stukgelezen exemplaar van ‘Bulletje en Bonestaak’ uit 1928. Jan: “Daarnaast heb ik nog zwart/witte Suske en Wiske’s, luxe edities van strips en bijvoorbeeld gesigneerde exemplaren die in beperkte oplage uitkomen. Naast stripboeken verkoopt De Fantast artikelen die gerelateerd zijn aan een stripfiguur: “Deze haal ik overal vandaan. Bijna wereldwijd. Ik importeer bijvoorbeeld uit Amerika. Laatst was er iemand uit IJsselmuiden in Japan. Zij spotte daar buttons van de stripfiguur One Piece, belde mij op en stelde voor om een aantal dozen op te sturen. Mensen weten mij sowieso te vinden.”

Grotere winkel
Met De Fantast leeft Jan eigenlijk al zijn droom: “Ik voel me hier iedere dag superfijn en senang. Toch droom ik af en toe stiekem van een grotere winkel. Niet alleen voor de boeken, maar ook om ruimte te creëren waar striptekenaars hun boeken kunnen signeren en meer ruimte om wat activiteiten in de winkel te organiseren. Ook staat er nog een andere wens op mijn ‘bucketlist’. Naar aanleiding van de ‘Lord of the Ring’-films willen mijn vriendin Arjanne en ik graag een keer naar Nieuw Zeeland.”

Autovrije binnenstad
Ook voor de gemeente Kampen heeft Jan een aantal wensen. In het bijzonder voor de binnenstad: “Maak de binnenstad vanaf de ring van de Burgwal volledig autovrij. Dit kan door het bouwen van parkeerplaats onder de hele lengte van de Burgwal. Hier kunnen we al het ‘blik’ kwijt, zodat we onze schitterende historische binnenstad nog meer benadrukken Er ontstaat ruimte voor terrasjes en pleinen waar mensen zonder hinder door autoverkeer kunnen zitten. Ook rijden de automobilisten de binnenstadbewoners niet meer bijna van de eigen stoep af. Organiseer tegelijk elektrische busjes waarmee winkeliers vanuit depots buiten de binnenstad worden bevoorraad. De hele Oudestraat vol met vrachtwagens is toch niet bevorderlijk om de stad aantrekkelijker te maken?”

Vanwege de corona-uitbraak is de winkel helaas tot tenminste 28 april gesloten. Men kan nog wel bestellingen doen. Dit kan op 2 manieren:

  1. Via de telefoon.

     Van dinsdag t/m zaterdag tussen 10 en 12 uur

     kunnen bestellingen doorgeven worden via

     038-3320325 .

  1. Via het e-mailadres:

     info@de-fantast.nl

De bestelling kan dan opgestuurd worden of op afspraak worden afgehaald.

De droom van Jan Heinecke: Jan Heinecke – Een autovrije binnenstad

Yvonne droomt over stad waar iedereen ertoe doet“In deze mooie Hanzestad maakt het niet uit hoe je eruitziet, hoe je je gedraagt en wat je seksuele voorkeur is. Gender doet er niet toe. Dat geldt ook voor wat je gelooft, wat je afkomst is en vul verder maar in. Anno 2020 is deze droom helaas nog steeds niet vanzelfsprekend en wordt men nog steeds op al deze punten beoordeeld. Natuurlijk geldt dat niet alleen Kampen, maar in heel veel dorpen en steden. Maar ik ben in Kampen geboren en getogen, woon er nog steeds en richt mij op deze prachtige stad aan de IJssel.

Inclusieve samenleving
Een samenleving waar iedereen ertoe doet, noem je inclusief. Om dit te bereiken, is meer nodig dan alleen het gevoel bij mensen. Inclusief betekent ook dat er letterlijke drempels weggenomen moeten worden. Dat er bijvoorbeeld voldoende én gender neutrale toiletten in de stad zijn die voor iedereen toegankelijk zijn. Toiletten mét verschoningstafels voor volwassenen, want ook die zijn nodig.

Solidariteit
Ook wil ik dat we met elkaar als samenleving met elkaar de dialoog aangaan om op die manier van elkaar te weten te komen wat de ander voelt of nodig heeft. Ik droom over een stad waarin we solidair met elkaar zijn. Het Coronavirus heeft al voor veel extra solidariteit gezorgd. Ik hoop dat deze tendens na de crisis voortzet als een kring in het water die steeds groter wordt. Want een mooie samenleving zijn we met elkaar!”

De droom van Yvonne Hofman: Yvonne Hofman – Kampen Inclusief

“Omdat ik bijna letterlijk voel dat de letters vanuit mijn hersenen naar mijn mond een andere weg bewandelen dan naar mijn vingers vind ik praten lastiger dan schrijven”, start Iris Boter het interview. Dat dát wel meevalt, ervaar ik gaandeweg ons gesprek, waarin de Kamper schrijfster haar verhaal en dromen openhartig met me deelt.

Iris groeide op in Wijhe en had vanaf haar zesde jaar al een grote voorliefde voor zowel tekenen als schrijven. “Ik herinner me dat ik op mijn kamer een kleine schrijftafel had. In een schrift schreef ik verhalen die ik zelf illustreerde. De titel van mijn ‘boek’ schreef ik op de rug, waarna ik het in de kast bij de andere boeken zette. Eenmaal in het examenjaar van de havo vond ik het lastig om een keuze te maken over mijn vervolgopleiding. In eerste instantie richtte ik me op de School voor Journalistiek. Tijdens een open dag vroeg ik aan een student hoeveel tijd er werd besteed aan ‘creatief schrijven’. Dit bleek nihil! Onzeker over mijn tekenwerk besloot ik toch toelatingsexamen voor de kunstacademie te doen. Daar werd ik tot mijn grote verrassing aangenomen. Ik koos voor de opleiding ‘illustratieve vormgeving’.

‘Bleu als de neten’
“Zo ‘bleu als de neten’ reisde ik in het begin – op mijn zeventiende – dagelijks heen en weer tussen Wijhe en Kampen. Na twee jaar durfde ik de stap te zetten en betrok ik een kamer boven de Zeeman in de Oudestraat. Het studentenleven ging niet onopgemerkt aan me voorbij. Ik maakte veel vrienden en ging vaak uit. Feesten, leven, het gevoel hebben van zelfstandigheid, vrijheid en van ‘ik kan doen wat ik wil’. Toch kwam ik nooit buiten de geografische driehoek Kunstacademie-Zeeman-Station. Daarbuiten had ik niets te zoeken. Eerlijk gezegd vond ik Kampen suf en burgerlijk en dacht: Wanneer ik eenmaal geslaagd ben, ga ik naar een echte stad. Echter, vlak voor de diploma-uitreiking ontmoette ik Huib op wie ik heel erg verliefd werd. Samen besloten we toch in Kampen te blijven.”

Het balletje gaat rollen
“Op de kunstacademie werd verteld dat het heel moeilijk zou zijn om van ons vak te leven. Alleen de allerbesten hadden kans van slagen. Naast mijn werk als illustrator zocht en vond ik een bijbaan. Dat was zo’n twintig jaar geleden. Ik was toen een van de eerste illustratoren in Nederland met een eigen website. Mijn werk werd opgemerkt en ik kreeg een paar leuke opdrachten. Toen ging het balletje rollen. Ik werkte op dat moment bij een reclamebureau en moest steeds vrij nemen om mijn opdrachten af te krijgen. Ik besloot ontslag te nemen en me volledig op het tekenen te richten. Ook de drang om zelf boeken te schrijven, is nooit over gegaan waarbij de keuze voor kinderboeken bij toeval op mijn pad kwam. Mijn eerste opdrachten betroffen illustraties voor kinderboeken. Ik las de verhalen en werd enthousiast. Ik trok de stoute schoenen aan en liet de uitgeverijen weten dat ik niet alleen illustreerde, maar ook schreef. Tot mijn verrassing wilden ze met mij in zee.”

Adrenaline
Inmiddels schreef Iris maar liefst 31 boeken. De laatste in deze reeks van voornamelijk kinderboeken, is de succesvolle thriller ‘Buiten bereik’. Momenteel werkt ze aan een tweede thriller en een kort verhaal voor een thrillerbundel en er ligt een kinderboek bij de uitgever. Iris: “Bij het schrijven van een boek is er een aantal hoogtepunten. Om te beginnen een goed idee, dat zorgt voor een golf aan adrenaline waardoor ik zin krijg om met het verhaal aan de slag te gaan. Wanneer een uitgever aangeeft dit verhaal te willen uitgeven, ervaar ik dat misschien wel als het mooiste moment in het proces. Een ander hoogtepunt is wanneer ik het gedrukte boek fysiek in handen krijg. Daarna laat ik het los. Natuurlijk lees ik wel recensies, maar dan ben ik alweer bezig met het volgende idee.”

Coming-out
“Van alle boeken die ik schreef, komt ‘Wish you were here’ het meest uit mijn hart. Het boek, geschreven voor jongeren, kwam in 2011 uit en is een verzonnen verhaal en een groot gedeelte autobiografisch. Vlak voordat ik mijn diploma kreeg, overleed mijn vader op zijn vijftigste plotseling. Tot dan toe had ik een fijne, rustige en rimpelloze jeugd. Dit ‘life event’ zorgde ervoor dat mijn hele leven overhoop gegooid werd. Ik werd in één keer volwassen. Dat proces verwerkte ik in het boek. Hoewel ik het iemand anders laat overkomen, vertelt dit boek veel over mij. Daarnaast heb ik bij het schrijven ervan mijn innerlijke criticus de mond gesnoerd, waarna de woorden vanzelf vanuit mijn hart ‘het papier’ raakten. Ik boorde een bron aan waarvan ik het bestaan nog niet wist. Ik ontdekte mijn innerlijke stem tijdens het schrijven van dat boek. Het is een soort keerpunt geweest. Ik beleefde de boekpresentatie als een soort ‘coming-out’. Ik wil nog vaker vooral vanuit mijn hart schrijven.”

Onrust versus creativiteit
Op de vraag of er nog andere wensen of dromen zijn, antwoord Iris: “Ik heb veel meer ideeën dan tijd. Dat vind ik weleens lastig. Ik kan namelijk nooit zomaar een boek lezen, een film kijken of een wandeling maken. Er ontstaan altijd weer nieuwe ideeën. Een geweldige rijkdom natuurlijk, dat besef ik terdege, maar het geeft ook onrust. Hoewel ik weet dat ik die onrust nodig heb om verder te komen en me te ontwikkelen, hoop ik toch dat ik op een dag hét ultieme boek kan schrijven waar alles in zit waarvan ik nu nog niet precies weet wat het is. Het boek waardoor alle onrust verdwijnt zodat ik het gevoel heb dat ik klaar ben. Het is een droom overigens, waarvan ik vermoed dat het nog lang op zich laat wachten voordat het uitkomt. Misschien maar goed ook. De onrust is mijn inborst en het geeft me de creativiteit die ik nodig heb voor mijn verhalen.”

Overdreven consumeren
“Ik maak mij best veel zorgen over de klimaatverandering. Ik zou willen dat wij mensen tot inzicht komen en stoppen met het overdreven consumeren van spullen die we niet nodig hebben. Ik word daar echt heel verdrietig van. Er zijn van die winkels die bomvol plastic rotzooi liggen, spullen met een waarde van 50 eurocent en mensen die het alleen maar kopen omdat het zo goedkoop is. Het doet me goed dat de huidige jonge generatie zich hiervan bewust is. Dat geeft me hoop. Iets anders wat me verontrust, is de toon die men tegenwoordig vooral via sociale media aanslaat. Die mag wat mij betreft in veel gevallen wel wat vriendelijker. Reageer wat rustiger en respectvoller op elkaars verhalen.”

Veel kansen!
“Net als ik zijn veel studenten na het volgen van bijvoorbeeld de kunstacademie en de School voor Journalistiek in Kampen blijven hangen. We leven in een klein stadje met veel creatieve mensen zoals kunstenaars en muzikanten. Er ontstaan veel initiatieven waar de gemeente best trots op mag zijn. Toon niet alleen die trots, maar stimuleer en waardeer deze initiatieven ook. De Kampenaren mogen sowieso wel wat trotser op hun stad zijn. Het is een prachtige stad met veel historie. Denk aan de Kogge en de vele historische panden. De Burgel ligt er ook zo verlaten en ingesloten door auto’s bij. Er liggen nog veel kansen ter verbetering. We mogen wel wat meer zichtbaar worden als stad. Als inwoners deze trots voelen en uitstralen, heeft dat zondermeer zijn weergave op de bezoekers!”

De droom van Iris Boter: Het ultieme boek schrijven